رایة الهدی

و آنان كه در اموالشان حقّي است معلوم. 
براي افراد سائل و محروم. 
و آنان كه روز جزا را باور دارند. 
و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند. 
زيرا از عذاب پروردگارشان ايمني نيست. 
و آنان كه دامن‏هاي خود را (از گناه) حفظ مي‏كنند. 
مگر بر همسران يا كنيزانشان كه در اين صورت، در خور ملامت نيستند. 
پس كساني كه جز اين را طلب كنند، اينان همان تجاوزگرانند. 
معارج، 24-31 
نکته‌ها 
به گفته مفسّران، اين آيه قبل از فريضه خمس و زكات نازل شده است.
از امام صادق‏(ع)درباره «حقّ معلوم» سؤال شد، فرمود: اين حق غير از زكات واجب است و مراد آن است كه خداوند به انسان ثروتي داده و او بخشي از آن را جدا كرده و با آن صله‏رحم مي‏كند و مشقّت را از خويشان خود بر مي‏دارد.
در نهج البلاغه مي‏خوانيم: همانا خداوند، قوت فقرا را در اموال اغنيا قرار داده است و هيچ گرسنه‏اي نيست مگر آن كه ثروتمندي از حقّ او بهره‏برداري مي‏كند و خداوند از آنان بازخواست خواهد كرد.
پيام‌ها
1. نماز و رسيدگي به محرومان، پيوند ناگسستني دارند.
2. انفاق، تعديل كننده روحيه حرص و بخل است.
3. نيازمندان، در اموال توانگران حق دارند و شريكند.
4. در فقرزدايي تنها به ظاهر افراد ننگريد، گروهي از محرومان صورت خود را با سيلي سرخ نگه مي‏دارند و سؤال نمي‏كنند.
5. سعادت فرد، از سعادت جامعه جدا نيست.

پرتوسخن